Ποιμαντορική Ἐγκύκλιoς του Μητροπολίτη Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ. Κοσμά, μέ ἀφορμή τήν ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

ΚΟΣΜΑΣ
ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Πρός τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

«Ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε·
ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν Αὐτόν…»(Μάρκ. ιστ, 6).

Εἶχε ἀρχίσει ἡ Τρίτη ἡμέρα ἀπό τήν ὥραν κατά τήν ὁποίαν «κράξας φωνῇ μεγάλῃ ἀφῆκε τό πνεῦμα» (Ματθ. κζ, 50) ἐπάνω στό Σταυρό ὁ Κύριος.
Εἶχε παρέλθει τό Σάββατο κατά τό ὁποῖο ἑώρταζαν οἱ Ἑβραῖοι τό Ἰουδαϊκό τους Πάσχα.
Σάββατο καί Ἰουδαϊκό Πάσχα πέρασαν ὁριστικά στό παρελθόν καί τίς πρῶτες πρωινές ὧρες τῆς μιᾶς τῶν Σαββάτων τῆς Κυριακῆς, ἔγινε τό μεγαλύτερο θαῦμα τῶν αἰώνων, ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Χριστός μας ἀνέστη ὡς Θεός παντοδύναμος. Ἀνέστη ὅπως θέλησε. Ἀνέστη διότι «οὐκ ἦν δυνατόν κρατεῖσθαι ὑπό τῆς φθορᾶς τόν ἀρχηγόν τῆς ζωῆς», ὅπως διακηρύσσει ὁ Ἀπ. Πέτρος (Πράξ. β, 24).
Συνέτριψε τό κράτος τοῦ διαβόλου καί ἀνέστη. Ἀνέστη καί νίκησε τόν προαιώνιο ἐχθρό, τό θάνατο, «νεκρός, πλέον, οὐδείς ἐν τῷ μνήματι».
Ἐνίκησε τήν ἁμαρτία καί ἄνοιξε τήν πύλη τοῦ Παραδείσου, γιά τόν πεπτωκότα καί ἐξορισθέντα ἄνθρωπο.
Ὁ Χριστός, συνέτριψε πλέον τήν «κεφαλήν τοῦ ὄφεως» (Γεν. γ, 15) καί ἔδωκεν «ἐξουσίαν τοῖς πιστεύουσιν εἰς Αὐτόν, τέκνα Θεοῦ γενέσθαι» (Ἰω. α, 12).
Αὐτό τό μοναδικό γεγονός, τό ἀνεπανάληπτο θαῦμα καί μυστήριο τῆς Ἀναστάσεώς Του, τό ἐφανέρωσε, τό διεκήρυξε, τό ἐβεβαίωσε ὁ Κύριος καί μέ ἐξωτερικά σημεῖα:

α) Ἔγινε σεισμός κατά τήν Ἀνάστασι. Ὅταν παρέδιδε τό πνεῦμα Του ὁ Κύριος στόν Πατέρα Του ἐπάνω στό Σταυρό «ἡ γῆ ἐσείσθη» (Ματθ. κζ, 51).
Τώρα μέ τήν Ἀνάστασι πάλι σείεται. Ὁ Ἀρχηγός τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου ἐξέρχεται μέ δύναμι, ἐξουσία καί κυριότητα. «Καί ἰδού σεισμός ἐγένετο μέγας» μᾶς λέει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος (Ματθ. κη, 2).
Εἶναι ὁ Δεσπότης τῆς γῆς καί κατακτητής τοῦ ἅδου. Ὁ σεισμός διακηρύσσει καί ἐπιβεβαιώνει τήν Ἀνάστασι.
β) Ἄγγελος ἔπειτα ἀπεκύλισε τό λίθο καί ἔδειξε τό κενό μνημεῖο.
«Ἄγγελος γάρ Κυρίου καταβάς ἐξ οὐρανοῦ προσελθών ἀπεκύλισε τόν λίθον ἀπό τῆς θύρας» (Ματθ. κη, 2)
Ἡ ἀποκύλισι τοῦ λίθου δέν ἦταν ἀποτέλεσμα τοῦ σεισμοῦ. Οὔτε ἔγινε γιά νά ἐξέλθη ὁ Χριστός ἀπό τόν τάφο.
«Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος ἡ ζωή ἐκ τάφου ἀνέτειλε».
Ὁ Κύριος ἀνέστη ἐνῶ ἦταν σφραγισμένος ὁ τάφος.
Ὁ Ἄγγελος ἀπεκύλισε τό λίθο γιά νά δοῦν καί πεισθοῦν οἱ στρατιῶται φύλακες τοῦ τάφου, οἱ μυροφόρες, ἀλλά καί ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ἀνά τούς αἰῶνες, ὅτι ὁ Χριστός ἀνέστη.
γ) Ὁ Ἄγγελος ἐφανέρωσε καί διεκήρυξε τό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως.
Καθισμένος ἐπάνω στόν κενό τάφο ἐφανέρωσε τό θαῦμα: «ἠγέρθη οὐκ ἔστιν ὧδε• ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν Αὐτόν» (Μάρκ. ιστ, 6).
Ἀγαπητοί,
Σήμερα Πάσχα, ἑορτή τῆς Λαμπροφόρου ἐγέρσεως τοῦ Χριστοῦ μας, ἄς πλησιάσουμε ὅλοι μας τόν κενό Πανάγιο καί Ζωηφόρο τάφο τοῦ Χριστοῦ μας.
Ποιός ψευτοθεός, σέ ὅλο τόν κόσμο ἀλήθεια, μπορεῖ νά μᾶς δείξη κενό τόν τάφο του; Ἡ ψυχρή πλάκα σκεπάζει ὅλους, γιατί εἶναι ἄνθρωποι θνητοί.
Μόνο τοῦ Χριστοῦ μας ὁ τάφος εἶναι κενός, ἀφοῦ μόνο ὁ Χριστός εἶναι ἀληθινός Θεός καί ἀνέστη ἐκ νεκρῶν.
Πλησιάζοντας σήμερα τόν πανάγιο τάφο Του, ἄς θελήσουμε νά καλλιεργήσουμε καί νά στερεώσουμε μέσα μας ἀδίστακτη τήν πίστι μας στήν Ἀνάστασι καί τόν Ἀναστάντα.
Μήν ἀμφισβητήσουμε καί μήν ἀρνηθοῦμε ποτέ ὅτι ἡ νίκη τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ μας εἶναι καί νίκη δική μας ἀποκτημένη μέ τήν πίστι μας πρός Ἐκεῖνον πού μᾶς εἶπε: «Αὕτη ἐστίν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν» (Α’ Ἰω. ε, 4).
Μέλη πλέον τῆς «Νέας Ἱερουσαλήμ», τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας τήν ὁποία μᾶς χάρισε δυνάμει τῆς Ἀναστάσεως Του, ἔχοντας τέτοιο Τροπαιοφόρο Ἀρχηγό, μή φοβηθοῦμε τόν πνευματικό ἀγῶνα μας ἐνώπιον τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἀναστάσεως καί τοῦ Ἀναστάντος.
Ὅσο ὠμοί στή βία καί στή δύναμι, ὅσο σκληροί στά αἰσθήματα καί τίς διαθέσεις, ὅσο ἀδυσώπητοι καί ἀπειλητικοί στή συκοφαντία καί τό μῖσος καί ἄν εἶναι οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας μας, αἱρετικοί, ἀρχαιολάτρες, κοσμικοί, σαρκικοί, ἀρνηταί καί κυρίως ὁ διάβολος, ἄς μή φοβώμαστε.
Ἔχοντας πίστι, φῶς τῆς Ἀναστάσεως στό νοῦ καί στήν καρδιά μας, ζώντας τήν ὑπακοή στόν Ἀναστάντα καί βιώνοντας τό μυστήριο τῆς Ἀναστάσεως μέ τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, θά ζοῦμε τήν πληρότητα τῆς χαρᾶς πού φέρει ἡ κοινωνία μέ τόν Χριστό μας καί θά ὁμολογοῦμε:
«Ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε•
ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν Αὐτόν…»(Μάρκ. ιστ, 6).

Τό εὔχομαι ὁλόψυχα.



Μετά πατρικῶν εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ